Steak tartaar

Steak tartaar is voor mij een van de ultieme zomergerechten. Rauwe, gehakte biefstuk met handgesneden frieten, zelfgemaakte mayonaise en een eenvoudige groene salade. No mas! Serveer hierbij een frisse pint of een zachte rode wijn...

Dit oer-Belgische bistrogerecht vraagt de nodige omzichtigheid (al was het maar omwille van gevaar voor salmonella...). Het is geen fast food, maar een combinatie van zorgvuldig uitgekozen ingrediënten die met kennis van zaken bereid worden.

Allereerst de steak. Er woeden hevige discussies over welke snede het meest geschikt is. Heel wat mensen kiezen voor de zachte filet pur. Die heeft praktisch geen vliezen en geeft dus een heel zachte, homogene tartaar. Persoonlijk heb ik liever een stukje met een sterkere smaak. Het puntje van de ziel. Of dikke lende.

Ik koop mijn rundsvlees bij een goede slager, eentje die zijn vlees op kwartier koopt en het voldoende lang laat hangen, voor meer smaak en een betere structuur. Het vlees snijd ik in blokjes van ongeveer 2.5 cm en die gaan een half uurtje de diepvriezer in. Zo verklein ik het gevaar op bacteriegroei tijdens het malen. Tegelijk zorgt dit voor een mooiere kleur omdat het de oxidatie van het vlees vermindert.

Reken op ongeveer 180 gram vlees per persoon. Dat gaat vlak voor het serveren twee maal door de grove schijf van de vleesmolen. Als ik tijd en "goesting" heb, hak ik het zelf met de hand. In uiterste gevallen vraag ik of Steven, de slager, het voor me maalt.

Het gemalen vlees wordt in een ring gepresenteerd op het bord, met bovenop, in een kleine uitholling, een verse eierdooier. Bij een steak tartaar horen ook enkele traditionele smaakmakers: kappertjes, lente-uitjes, peterselie en augurkjes. Die presenteer ik op kleine schaaltjes, zodat iedereen zelf zijn ideale tartaar kan samenstellen. Dan nog een flesje worcestershire-saus ('woestersauce', voor de vrienden) en tabasco.

Hierbij horen nog huisgemaakte frieten (maar daarover later meer...), een groene salade en een fles goede wijn of een lekkere pint.

En vooral: goed gezelschap en goed weer. Steak tartaar hoort op het terras!

Watermeloen - maar dan anders!

Warm weer, vandaag. De Kempen kreunen onder een heerlijke 32 graden. Dus zoeken we iets lekker verkoelends. Een glaasje hete muntthee, bijvoorbeeld? Een verzengende Phal curry?

Of gaan we voor een lekker stukje watermeloen? Heerlijke frisse, sappige watermeloen. Ze komen in allerlei maten en soorten, van de schattige baby-watermeloentjes tot reuzen van 14 kilo en meer. Rood, roze of geel vruchtvlees. Rond, langwerpig of vierkant. Met of zonder pitten. Maar altijd zalig dorstlessend.



In onze streken wordt watermeloen meestal in schijven gesneden en zo tot aan de schil opgepeuzeld. In andere delen van de wereld wordt de vrucht geschild en dan verder verwerkt. Er zijn duizenden manieren om watermeloen te gebruiken. enkele voorbeelden:

• Watermeloen granita: schil de vrucht en pureer het vruchtvlees. Zet de waterige puree in de diepvriezer en roer elk half uur met een vork. Schraap de bevroren kristallen van de zijkanten van de kom. Na 2 à 3 uur is de granita klaar. Heerlijk met een scheut Wodka!

• Watermeloen-smoothie van very freaky chef Mary 'vid ze naais akzent'

• heerlijke watermeloensalade met feta en munt

• Gegrilde pikante watermeloen met een Thaise dressing

• De zeer beruchte Wodka watermeloen!!!!

• Origineel: "Drunken Watermelon" van het vat!

• In veel landen worden ook de schillen met smaak verorberd, al dan niet ingelegd.

Enjoy!

Edamame: heerlijk snoepgoed!

Overlaatst heerlijk geluncht bij Antwerp Asia aan de Suikerrui. In Antwerpen, dus. Een aanrader van formaat, met een heerlijke (én betaalbare!) New Asian keuken. Allen daarheen.

Maar dit stukje gaat over Edamame. Neen, dat is geen Asiatische entreneuse, maar wel de heerlijke amuse die we bij Antwerp Asia voorgeschoteld kregen. Edamame is een typisch Japanse café-snack. Borrelnootjes van de Rijzende Zon.

Edamame is de naam voor jong geoogste peultjes van de sojaboon, van speciaal geselecteerde rassen. De donzige peultjes worden kort geblancheerd en warm geserveerd. Je eet enkel de glanzende, zachte groene sojaboontjes binnenin. De harige peul blijft op je bord liggen. Het vergt enige oefening, maar in dit filmpje wordt alles duidelijk

How to eat Edamame beans from rinaz on Vimeo.

En de smaak? Heerlijk fris, een beetje als een jonge tuinboon,maar dan met een boterzachte beet. Ideale borrelhapjes. En nog gezond ook! Voorlopig ben ik er nog niet achter waar ik ze zelf kan kopen, maar ik zal nog eens kijken bij Hanos of Sun Wah. De zaadjes kan je bestellen bij favoriete zaadboer "De nieuwe tuin" van Peter Bauwens.